Droga Wielkich Alp to wyjątkowa trasa wiodąca przez całe Alpy Francuskie. Od Thonon-les-Bains nad Jeziorem Genewskim do Nicei prowadzi przez około 18 najbardziej znanych przełęczy górskich!
Podaję opis wszystkich przełęczy tej trasy na podstawie moich doświadczeń i informacji z oficjalnej francuskiej strony Route des Grandes Alpes.
Lista przełęczy na głównej trasie z północy na południe.
1. Col des Gets (1170 m n.p.m.) łączy Dolinę Dranse z Doliną Giffre.
Z doliny Aulps wspinaczka jest łagodna, a droga stopniowo wznosi się wśród drzew. Zjazd jest ciekawszy, z widokiem na Taninges. (Z powodu przesunięcia lotu do Genewy o dwa dni i skrócenia czasu musieliśmy odpuścić pierwszą przełęcz)
2. Col de la Colombière (1613 m n.p.m.)
Ta zielona przełęcz łączy dolinę Arve z sercem masywu Aravis. Wjazd na przełęcz jest możliwy drogą D4 z pieknymi widokami na masyw Aravis (z Cluses to ok 17 km i przewyższenie 1200 m) lub drogą Scionzier obserwując skaliste igły Reposoir (ja jechałam D4). Końcówka podjazdu to długa prosta o znacznym, wymagającym nachyleniu. Trasa jest bardzo popularna wśród szosowców.
3. Col des Aravis (1486 m n.p.m.) łączy Aravis z Val d’Arly
Bardzo ładna przełęcz, której główną atrakcją jest piękny widok na masyw Mount Blanc.
Uroku temu miejscu dodaje mała kamienna kapliczka z XIX w zbudowana przez kupców, którzy spędzili tu zimę.
Na przełęczy jest kilka restauracji serwujących smaczne dania.
4. Col des Saisies (1650 m n.p.m.) łączy Val d’Arly i Beaufortain
Rozległa przełęcz jest potężnym ośrodkiem narciarskim i rozrywkowym – wyciągi, tory saneczkowe, stragany, restauracje, sklepy, atrakcje dla dzieci, głośna muzyka… Zjazd oferuje piękne krajobrazy
5 – Cormet de Roselend (1968 m n.p.m.) łączy Beaufortain z doliną Tarentaise
To jedna z najpiękniejszych przełęczy na całej trasie. Po długim podjeździe prowadzącym stromym stokiem porośniętym gęstym lasem dociera się na niewybitną przełączkę Meraillet, za którą rozpościera się piękna dolina z jeziorem zaporowym i kilkoma małymi hotelikami. Dalej już tylko prawdziwy wysokogórski krajobraz, potężne turnie nad głową, liczne wodospady, typowo alpejska roślinność… Biwak w takim otoczeniu to bajka. Bajkowy jest też zjazd z przełęczy – wspaniałe panoramy, lodowce, strome granie, głębokie doliny. I kapitalnie poprowadzona droga…
6. Col de l’Iseran (2764 m n.p.m.) Letnie połączenie między dwoma wysokimi sabaudyjskimi dolinami – Tarentaise i Maurienne
Zwana królową przełęczy. Jest najwyższą w Alpach z wszystkich posiadających asfaltową drogę. Wznosi się ponad dwoma ciekawymi miejscowościami: słynnym ośrodkiem narciarskim Val-d’Isère i klimatyczną kamienną wioską, Bonneval. To serce Parku Narodowego Vanoise, toteż cały ten odcinek (zarówno podjazd jak i zjazd) jest naprawdę cudowny. Przełęcz I’Iseran ma głównie znaczenie turystyczne, ruch samochodowy jest niewielki.
Kaplica Matki Bożej Wszechwiedzącej na przełęczy została zbudowana w 1939 r
W malowniczej dolinie Maurienne droga przechodzi przez jeszcze jedną stosunkowo niewysoką przełęcz – la Madelaine (1746 m n.p.m.). Dolina znana jest również z ciekawej historii – tędy wędrował Hannibal ze swoją armią (i słoniami!), tu w XIX w powstał potężny, niedostępny fort – reduta Marii Teresy
7. Col du Télégraphe (1566 m n.p.m.) leży pomiędzy Saint-Michel-de-Maurienne i pięknym miasteczkiem Valloire będącym ważnym ośrodkiem turystycznym.
Przełęcz Télégraphe dominuje w dolinie Maurienne. Jest bardzo chętnie odwiedzana przez kolarzy, prowadzi tędy zwykle jeden z etapów Tour de France. Nazwa Télégraphe pochodzi od fortu, który został tu zbudowany w latach 1885–1893.
8. Col du Galibier (2677 m n.p.m.) łączy Maurienne i Briançonnais.
Legendarna przełęcz przez którą od 1947 r prowadzi trasa wyścigu Tour de France. Najpiękniejsza, wg mnie z wszystkich przełęczy na Routes des Grandes Alpes. Ostatnie kilometry przepięknie poprowadzonej drogi to znaczne nachylenie, a w końcówce droga jest wąska, biegnie po stromych ściankach. Budowa geologiczna i tektonika otoczenia przełęczy Galibier są bardzo urozmaicone, co sprawia, że i krajobrazy wokół są niezwykle ciekawe. Sama przełęcz jest niewielka ale z miejscem do parkowania. Nie ma na niej żadnych straganów, sklepów, restauracji. Jest surowo i pięknie.
Do1976 r droga prowadziła przez tunel na wysokości 2556 m. W związku z koniecznością dokonania w nim remontu, wybudowano wąską drogę do przełęczy. Obecnie przejazd tunelem jest zabroniony dla rowerzystów. Jest on wąski, obowiązuje w nim ruch wahadłowy, którym kieruje sygnalizacja świetlna.
Masyw Meije 
widok na lodowiec Meije 
lodowiec Meije
9. Col du Lautaret (2058 m n.p.m.)
Zjeżdżając z przeł. Galibier, zdobycie tej nie wymaga wysiłku. Wręcz przeciwnie, jest to świetne miejsce na odpoczynek i regenerację (sklepiki, bary, hoteliki)
Lautaret leży w sercu Wysokich Alp, jest swoistą „bramą” do Parku Narodowego Ecrins. Jest otwarta przez cały rok. Na przełęczy znajduje się słynny Alpejski Ogród Botaniczny. Jego kolekcja to ponad 2100 gatunków roślin klimatu alpejskiego z całego świata. Ogród powstał ponad 100 lat temu z inicjatywy stowarzyszenia Touring Club de France i profesora Jean-Paula Lachmanna. Warto odwiedzić go latem, przy pięknej pogodzie, gdy kwitnie większość roślin na tle potężnych lodowców…
Z przeł. Lautaret Droga Wielkich Alp prowadzi piękną doliną rzeki Guisane będącej północną granicą Parku Narodowego Ecrins umożliwiając podziwianie go podczas wielokilometrowego odcinka. Jeżeli jedzie się rowerem trekkingowym lub górskim, warto ten odcinek przejechać wariantem terenowym – dnem doliny. Jest cicho, spokojnie, cudownie!
Z widokiem na P.N.Ecrins 
Wariant terenowy w stronę Briancon 
10. Col d’Izoard (2360 m n.p.m.) łączy śliczne miasteczko Briançon (wpisane na listę UNESCO) z regionalnym parkiem przyrody Queyras.
Przed przełęczą stoi jedno z sześciu wybudowanych za panowania Napoleona III schronisk w Alpach Wysokich. Na samej przełęczy znajduje się pomnik i muzeum poświęcone pamięci generała, który zbudował tutejszą drogę. A jest ona naprawdę śmiało poprowadzona. To tu przypomniały mi się fragmenty drogi w indyjskich Himalajach!
Okolica przełęczy d’Izoard słynie z miejsca zwanego Casse Déserte na południowym stoku. Jest to niezwykle skalisty, suchy obszar określany przez niektórych jako krajobraz księżycowy. Dalej zaczyna się zmieniać roślinność – na stoki wkraczają lasy modrzewiowe, a potem piniowe – dostajemy się stopniowo w strefę klimatu śródziemnomorskiego. Będzie coraz cieplej 🙂
Końcowy odcinek zjazdu prowadzi kanionem rwącej, prawdziwie górskiej rzeki Guil, na której często organizowany jest emocjonujący rafting.
11. Col de Vars (2111 m n.p.m.) leży w grzbiecie oddzilającym Alpy Wysokie od Alp Górnej Prowansji
Z Guliestre droga na przełęcz prowadzi w większości odkrytym terenem, wznosi się dużymi zakosami. Kilka km przed przełęczą rozlokował się duży ośrodek narciarski, Vars, a dwa km przed nią wybudowano w 1855 schronisko Napoleona. Z przełęczy długi, piękny zjazd do Barcelonette doliną rzeki Ubaye.
12. Col de la Cayolle (2326 m n.p.m.) – przez przełęcz przebiega granica między Alpami Górnej Prowansji, a Alpami Nadmorskimi
Droga na przełęcz prowadzi przez cudne tereny Parku Narodowego Mercantour. Najpierw jazda pięknym kanionem, potem najbardziej dzikim terenem na całej Route des Grandes Alpes. Droga jest wąska z zakazem jazdy większych samochodów, toteż panuje na niej cisza i spokój. Tylko świstaki hałasują wokół 🙂
Barcelonette 
Fours-Saint-Laurent 
Fours-Saint-Laurent 
Col de la Cayolle 
13. Col de Valberg (1669 m n.p.m.) łączy dwa spektakularne wąwozy Daluis i Cians (szkoda, że Route des Grandes Alpes nie prowadzi tymi wąwozami)
Na przełęczy znajduje się miasteczko Valberg z dużym ośrodkiem narciarskim. Okolica obfituje w wiele turystycznych atrakcji i liczne ścieżki rowerowe.
Peone 
Valberg
14. Col de la Couillole (1678 m n.p.m.)
Wjazd na przełęcz zalesionym stokiem. Droga rzadko uczęszczana, ruch samochodowy praktycznie zerowy. Na samej przełęczy jeden hotel- schronisko. Przepiękny zjazd do głębokiej doliny rzeki Tinee.
Col de la Couillole 
Roubion 
Saint-Sauveur-sur-Tinée 
dolina rzeki Tinee
15. Col Saint Martin (1500 m n.p.m.) leży w pobliżu Saint-Martin de Vésubie, pomiędzy Bans de la Fréma i Pic de Colmiane.
Na przełęczy wielkie centrum rekreacyjno – sportowe. Liczne wyciągi, kolejki, restauracje, duże parkingi, skoki na bungee, tyrolki itp historie. Wjazd na przełęcz piękna drogą prowadzącą przez malutkie, wspaniale położone wioski
La Bolline Valdeblore 
Saint-Martin-Vésubie 
Kasztany jadalne 
żywopłot z kiwi 
16. Col de Turini (1607 m n.p.m.) łączy dolinę Vésubie z Sospel.
Przełęcz jest szczególnie znana dzięki rajdowi Monte-Carlo, w którym co roku odbywa się impreza.
Szczególnie piękny jest zjazd niesamowicie krętą drogą z widokami na Morze Śródziemne
Belvédère 
Belvédère 
Col de Turini 
Sospel
17. Col de Castillon (706 m n.p.m.) łączy dolinę Bévéra na północy i miastem Menton na południu.
Przejazd prowadzi boczną, widokową drogą przez ostatnią przełęcz przed dotarciem nad morze. Warto odwiedzić spokojne, pełne uroku miasteczko Castillon.
Col de Castillon 
Castillon 
Menton 
Koniec! 
18. Col d’Eze (507 m n.p.m.) To ostatnia przełęcz na oficjalnej trasie Wielkich Alp. Przejazd przez nią jest atrakcyjny, droga biegnie kilkaset metrów od morza zapewniając piękne widoki Lazurowego Wybrzeża.
My zdecydowaliśmy pojechać innym wariantem, bo chcieliśmy koniecznie zobaczyć Monako. Ale to już inna historia 🙂
Przejazd na odcinku Cluses – Menton zajął nam 10 dni